माझ्या दुकानाच्या बाजूलाच तिचे लहानसे दुकान रोज थाटते ती. पलिकडे हमीदचा फळाम्चा स्टा~म्ल आहे. तो नेहमी कमलाबाईची खोडी करत असतो. कधी तिला म्हणतो, “ये कमली मेरा केला खाती क्या? देख ना कैसा मस्त केला आया है आज~. तेरे लायक है बिलकुल.” ह्यावर कमलाबाई त्याच्यावर चिडते आणि म्हणते, “मेरेकू कायको दिखाता है तेरा केला? घर ले के जा तेरा केला और खिला अपनी माम को. मादरचोद साला. जादा मस्ती करेम्गा तो तेरा स्टा~म्ल उखाडके फेक दुम्गी.”
“अरे रहने दे कमलीबाई, तू तो मेरा झाट भी नही उखाड सकती. स्टा~म्ल क्या उखाडेगी.” हमीदने असे म्हणताच मात्र आंहा सर्वाम्च्या हसण्यात कमलाबाईसुद्धा सामिल होते. असे वाःयात बोलणे नेहमी होत असले तरी कमलाबाई कुणा पुरुषाशी ’तसले’ सम्बम्ध ठेवून नव्हती. निदान मला तरी माहिती नव्हते. तिला म्हातारी आई होती. त्या दोघीच रहायच्या एका झोपडीत. दिवसभराची मेहनत करताना उन्हात बसून माल विकणे आणि रात्री रिआत उरलेला माल घालून घरी जाणे असा सर्वाम्चा दिनक्रम होता. त्यात हे असले बोलणे अन भाम्डण म्हणजे आमची करमणून होती.
दुपारी घरून बाम्धून आणलेले डबे घेऊन आंही तीन चार जण एकत्र जेवायचो. तेव्हा कमलाबाई आग्रहाने हमीदला आणि मला तिच्या घरचे लोणचे वगैरे द्यायची. जेवताना माझ्या दुकानातली काकडी उचलून तिने तोम्डी लावताच हमीद तिला म्हणायचा, “क्यूम रे कमली, तेरेकु मेरा केला अच्छा नही लगता. और इस छोकरेकी ककडी अच्छी लगती है क्या?” ह्यावर कमलाबाई अजिबात न लाजता बोलायची, “अबे हमद्या तुझ्या डोक्शात अक्कल न्हाय. केळापरीस काकडी कडक असती. अशी कवळी काकडी कुणाला नाही आवडणार? तुझ्या नरम केळ्यापरीस ही कडक कवळी काकडी लई बरी हाय.” आणि माझ्याकडे बघून डोळा मिचकावून हसायची.
मी लाजून गप्प बसत असे. माझे वय अठरा एकोणीसच्या दरंयान. पाच सहा महिन्याम्पासूनच मी दुकान साम्भाळायला लागलो. आणि ती अनेक पावसाळे ह्या बाजारात घालवलेली बाई. त्यामुळे मी तिला बिचकूनच असे. न जाणो काही तरी बोलून बसायची मला आणि माझी का~म्लर खाली व्हायची सर्वाम्च्या देखत. त्यामुळे मी सर्व प्रकारची भाजी दुकानात ठेवत असलो तरी मिरची, लिम्बू आणि कोथिम्बीर ठेवत नसे. माझे सारे ग्राहक मग कमलाबाईकडूनच त्या वस्तू घ्यायचे.
ग्राहकाम्ना ती आपली मोठी छाती पदराआडून दाखवून चढया किमतीने माल विकायची पण तिच्या त्या छातीकडे रोखून बघायची मला हिम्मत होत नसे. चोरून बघायचो तरी मी. रात्री घरी जाऊन जेवलो की झोपताना अनेकवेळा मी कमलाबाईच्या नावाने मुठ्ठया मारल्या होत्या. वाटायचे तिच्या त्या स्तनामंअधील घळीत डोके खुपसावे आणि पडून रहावे वास घेत. माम्डयासुद्धा काय मस्त होत्या सालीच्या. तिच्या धिप्पाड शरिराला शोभतील अशा. नऊवारी लुगडे नेसायची ती. माम्डी घालून बसली की उठताना तिच्या माम्डया ओझरत्या दिसायच्या. तेव्हा माझा बाबूराव टुणकन उडी मारून जागा व्हायचा.
एकदा हमीदचा फळाम्चा स्टा~म्ल साम्भाळायचे काम माझ्याकडे आले. त्याच्या भावाचा निकाह असल्यामुळे तो दोन तीन दिवसाम्साठी बाहेरगावी गेला होता. पण आंहा भाजी विकणा~र्याम्चे पोट हातावर असते. तितके दिवस स्टा~म्ल बम्द ठेवला तर नेहमीचे ग्राहक तुटण्याची भिती असते. त्यामुळे त्याने मला तो स्टा~म्ल साम्भाळायला साम्गितले. अशी एकमेकाम्ची मदत करतोच आंही नेहमी.
त्या दिवशी सकाळी मी नेहमीप्रमाणे दुकान लावून सकाळच्या ग्राहकाम्ची वाट बघत होतो. बाजूला कमलाबाई आपले दुकान थाटून बसली होती. फळाम्चे आणि भाजीचे अशी दोन दुकाने साम्भाळताना माझी त्रेधा उडत होती. कमलाबाई मला कौतुकाने म्हणाली, “काय रे दिनेश, या लहान वयात तुज्यावर जबाबदारी टाकली तुज्या बापानी. तरी मी त्याला रोज म्हणत होती की चिलीम पिणम सोड~. पण तुझ्या बापाने काही माजम ऐकलम न्हाय. आता तबियत खराब करून बसला अन तुला लावलम कामाला.”
मी म्हणालो की आज ना उद्या मला हे काम करावेच लागणर होते. शिकून तरी कुठे नोकरी मिळते. “हाम ते बी खरम हाय म्हणा.” कमलाबाईने दुजोरा दिला. दुपारी ग्राहकाम्ची वर्दळ कमी झाली आणि आंही दोघाम्नी जेवून घ्यायचे ठरवले. ती हात धुवायला म्हणून गेली. मीसुद्धा मुतायला निघालो. आमच्या भाजीमम्डीमध्ये टा~म्यलेट नाही. मागच्या बाजूला एखादया बिल्डिम्गच्या आडोशाला जाऊन मुततो आंही सारे.
मी मागे पोचताच मला कमलाबाई दिसली भिम्तीशी मुतायला बसलेली. लुगडे एका बाजूने वर करून ती फळाफळा मुतत होती. तापलेल्या मातीवर तिच्या मुताची धार चर आवाज करीत पडत होती. तिच्या पायाम्च्या मधून वाहत तो मुताचा लोट माझ्या पायाशी आला तरी मला भान नव्हते. कारण तिचे अर्धे ढुम्गण लुगडयातून बाहेर पडले होते. ते मस्त डेरेदार उघडे ढुम्गण बघून आता लवडा बाहेर काढावा अन सालीच्या गाम्डीवर घासावा असे वाटत होते. मी तसाच उभा असताना कमलाबाई उठली अन लुगडे खाली करीत मागे वळली.
माझ्याकडे तिने एकवार पाहिले अन मग हसत म्हणाली, “या बया, कसम खुळ्यागत बघतम्य येडम. कधी बाई पाःइली नाही काय रे तू मुतायला बसलेली. तुझम पाय भरलम माझ्या मुतानम तरीबी तुला भान नःआय काय येडया. जा उरकून ये. पण जेवाच्या अगुदर पाय धुवायला विसरू नगम.” आणि लुगडे झाडत ती गेली सुद्धा. माझ्या उठलेल्या लवडयातून लघवी निघायला वेळ लागला. तिथेच हात चालवून खलास व्हावेसे वाटत होते. कशी बशी मी लघवी केली आणि नळावर जाऊन पाय धुवून आलो.
जेवायला बसलो असताना माझी नजर काही वर उठत नव्हती. कमलाबाईने लोणचे दिले ते मी काही न बोलता घेतले आणि मुकाटयाने जेवू लागलो. हमीदसोबत बोलताना घाण घाण बोलणारी कमलाबाई माझ्याकडे तिरप्या नजरेने बघत जेवत होती. मी तिच्याकडे चोरटी नजर टाकताच ती म्हणाली, “दिनेश तू माझ्या लेकरासारखा हाय. बघितली तू मला इराखतीला बसलेली तर काय झाले? तिच्या मायला हे कार्पोरेशनवाले आपल्याकडून ट~म्क्सचा पैसा घेऊन कुठल्या भोकात नेऊन घालतात काय माहीत. बाजारात सम्डास बाथरूम बाम्धायला नको भडव्याम्ना. मग बायामाणसाम्ना असम उघडयावर बसून मुतावे लागते. जाऊ दे जेव तू. बाकी काही असो म्हणा, तुझी काकडी आज जरा ज्यादाच कडक हाय.” टोपलीतील काकडी चावत ती म्हणाली.
मग सम्ध्याकाळपर्यम्त आंही दोघेही दुकान साम्भाळण्यात गुम्तलो होतो. रात्री आठ वाजता दुकान आवरले आणि उरलेले सामान रिआत घालू लागलो मी. आज मी दोन रिआ ठरवल्या होत्या. कारण हमीदच्या फळाम्च्या टोपल्यासुद्धा न्यायच्या होत्या मला. कमलाबाई म्हणाली, “अरे दिनेश, माझम सामान बी घाल की तुझ्या रिआत. जास्त नाही उरलम आज माझ्याकडे. उगा कशापाई मला तिसरी रिआ करायला लावतो?”
मग मी तिची लिम्बू मिरचीची गोणी हमीदच्या फळाम्च्या टोपलीवर ठेवली आणि दुस~र्या रिआत माझ्या भाज्याम्च्या गोण्या भरून मी त्यावर चढून बसलो. कमलाबाई दुस~र्या रिआत बसेल असे मला वाटले. पण ती माझ्या जवळ येत म्हणाली, “सरक तिकडे. मलाबी बसू दे हितम. त्या रिआत हमद्याची केळी हाईत. मी बसले त्याच्या केळावर तर पार पचकून जायची ती केळी. अन माझी बी मिरचीची गोणी हाय तिथम. मला मिरची लावू बगतो की काय तू?” मी सरकलो तशी ती वर चढून बसली माझ्या शेजारी.
रिआ हळूहळू डुलत जात होती. गोणीवर बसलेल्या कमलाबाईची जाडजूड माम्डी माझ्या माम्डीला भिडत होती. तिला त्यात काही वाटले नाही तरी माझी हालत खराब होत होती. मध्येच एक खड्डा आला आणि रिएला गचका बसला तशी कमलाबाईने न सम्कोचता माझी कम्बर धरली. तिची पपईएवढी थाने माझ्या बगलेत घुसली. मी चमकून दूर होऊ लागलो पण मला तसेच धरून ठेवत ती म्हणाली, “बस की रे नीट. काय झालया तुला वळवळ करायला. लहानसा शेम्बडा पोर व्हता तू तव्हापास्नम म्या बघते आहे तुला. बापाचा हात धरून यायचा बाजारात तू. आता कशापाई लाजतोय? मला नीट धरून बस. न्हायतर आपण दोघे बी पडू खाली.”
मग मी तिच्या कम्बरेत हात घालून घट्ट धरले कमलाबाईला. घर येऊच नये असे वाटत होते. तिचा गुबगुबीत देह. त्याचा तो लिम्बू कोथिम्बीर मिश्रीत वास. काखेतील सुकलेल्या घामाचा दर्प. सारे काही मला बेभान करायला पुरेसे होते. पण माझे घर आले तशी मी रिआ थाम्बवली. भाजी आणि फळाम्च्या टोपल्या उतरवून एक रिआ मी सोडली. कमलाबाई मला म्हणाली, “चल की रे माझ्यासोबत माझ्या घरापावतूर. ही गोणी उतरवायला मदत तरी व्हईल तुझी. तो हमद्या करतो नेहमी मला मदत. आज तो बी न्हाई.”
मी बापाला विचारले नाही. तो विचारण्याच्या पलिकडे गेला होता. आईला हाक मारली की मी कमलाबाईच्या घरी जाऊन येतो आणि निघालो. वस्तीच्या एका टोकाला तिची लहानशी झोपडी आहे. तिथे पोचताच मी तिच्या गोण्या उतरवून दिल्या आणि परत निघालो तसे तिने मला थाम्बवून घेतले. “वाईच थाम्ब की रे जरा. तुंही मोठे लोक~. आंहा गरीबाम्च्या घरी कधी येणार पुन्हा. च्या करते तुझ्यासाठी.” मी मान वाकवून झोपडीच्या ठेम्गण्या दारातून आत गेलो.
कमलाबाईने कम्दील पेटवला तेव्हा मला एका कोप~र्यात खाटल्यावर पडलेली तिची म्हातारी दिसली. मला बसायला सतरम्जी दिली कमलाबाईने आणि चहा करायला चूल पेटवली. पण तिच्या घरी दूध नव्हते. “माम्जर पिली असम्ल दूध. माझी ही म्हातारी कोण्या कामाची न्हाय बाबा. कव्हासा माम्जर येऊन दूध पिऊन गेली ते बी हिला कळलम नसम्ल.” माम्जरीला शिव्या घालत कमलाबाई म्हणाली. पण लगेच मला म्हणाली की मी जेवून जावे. मी ही होकार दिला. घरी विचारण्याची गरज नव्हती. आता मी कमावता झालो होतो. माझ्याशिवाय दुकान चालवायला कुणीच नाही घरात. त्यामुळे मी आपल्या मर्जीचा मालक आहे. मी थाम्बण्याचा निर्णय घेतला.
जेवण साधेसेच बनवले कमलाबाईने. भाकरी आणि वाम्ग्याची भाजी. पण चुलीपुढे माम्डी घालून बसलेल्या कमलाबाईची थाने भाकरी थापताना मस्त हिम्दकळत होती ते बघून मला मजा आली. तिने पदराने आपल्या चेहरा आणि गळ्यावरचा घाम पुसला आणि मग तो पदर तसाच खाली पडू दिला. “किती गरमी हाय आज, नाही रे दिनेश?” माझ्याकडे बघत ती म्हणाली. “तू बी काढ की तुझा कुडता.” मी शर्ट काढला तशी भाकरी थापताना कमलाबाई माझ्या पिळदार शरिराकडे बघू लागली. चुलीच्या लवलवणा~र्या उजेडात तिच्या चेह~र्यावरचे नेमके भाव कळत नव्हते. पण घामाने भिजलेल्या चोळीमधून तिची माजलेली थानम मात्र मस्त डुचमळत होती. आत ब्रा घातली नसावीच तिने.
तिच्या म्हातारीला उठवून तिने आधी जेवू घातले. नम्तर मला ताट वाढले. तिलासुद्धा मी सोबत जेवायचा आग्रह केला. जेवण करताना ती मला आग्रहाने खाऊ घालत होती. हात धुताच मी निघू लागलो तेव्हा कमलाबाईने मला थोडा वेळ थाम्बण्यास साम्गितले. बाहेर जाऊन तिने कानोसा घेतला आणि आत येऊन झोपडीचे दार बम्द केले. म्हणाली, “टारगट मुले हाईत ह्या वस्तीत बाबा. मी न्हायला बसली की दगड मारतात अन पळून जातात. काय करू? भाईरच बसावे लागते मला अम्घोळीला. आज तू मला पाहिली तशी इराखतीला बसलेली. तव्हापासून म्या बघतेया की तुझम चित्तम था~र्यावर न्हाई. काय झालम रे पोरा तुला?”
माझ्या जवळ बसत कमलाबाईने विचारले. मी लाजून गप्प होतो. मग तिने सरळ माझ्या माम्डीवर हात ठेवला. मला चिकटून बसत पुन्हा म्हणाली, “बोल की रे आता. मगा कसा खुळ्यागत बगत व्हता माझ्याकडम ते साम्ग ना.” मी गप्प बसलेला बसून कमलाबाईने चक्क माझ्या बाबूरावावर हात ठेवला प~म्न्टच्या वरून अन हळूच दाबत म्हणाली, “तरणम झालेलम दिसतया तुजम हे. तरीच असम उसळ्या मारतया मगापासून.” मी लाजून तिच्या म्हातारीकडे पाहिले. माझी नजर ओळखून कमलाबाई म्हणाली, “तिची नगम काळजी करूस. आता जेवली अन झोपली म्हातारी. आता झोपडीला आग लागली तरीबी थे उठायची न्हाय. आवाज न्हाय येत म्हातारीला की दिसत बी न्हाय.”
एवढे प्रोत्साहन मला पुरे होते. मी वळलो आणि कमलीची थाने चोळीच्या वरूनच धरून सारी ताकद लावून दाबली. ती कळवळली. “असा काय करतुया अडाण्यावाणी. जरा बेतानम दाब की. तुला माझी थानम म्हणजे तुझ्या दुकानातली पत्ता कोबी वाटली की काय रे पोरा?” मग तिने अम्गातली चोळी काढून टाकली. कम्दिलाच्या उजेडात कमलाबाईची घागरीएवढी थाने मस्त चमकत होती घामाने.
हाताम्नी त्याम्ना दाबत होतो तेव्हा मस्त लुसलुशीत मऊमऊ लागत होती हाताला. तिची बोम्डे आता तरारली होती. एक बोम्ड चिमटीत धरून मी दाबले तशी तिने माझा हात थनावर दाबून धरला. “चिमटीत काय पकडतुया, तोम्ड लाव की हितम.” असे म्हणून एक बोम्ड धरून तिने वर उचलले. मी खाली वाकलो अन तिचे ते बोम्ड तोम्डात घेतले. घामाने खारट झाले होते तरी मला ते आवडले. माझे दात सळसळ करू लागले तसा मी तिच्या बोम्डावर जोराने चावलो.
माझे केस धरून तिने मला दूर केले. “असा चावणार असशील तर राहू दे. न्हाय द्यायची म्या तुला माझी थाने चोखायला.” तिला रागावलेले बघून मला गम्मत वाटली. चाळीशीच्या पल्याड पोचलेली ती विधवा बाई तरण्या पोरीसारखे नखरे करीत होती. मी तिला विचारले, “हमीद पण असा चावतो का गम तुझ्या थनाला?” “नाव नगम काढू त्या मुडद्याचम. नुस्ता बोलाच्या कामाचा हाय त्यो. एकडाव म्या घेतलम त्याला रातच्याला झोपडीत. म्हटलम इतका छेड काढतो माझी बाजारात, बगु या किती दम हाय थे. पण गडी भलताच हट्ट कराया लागला. मागूनच मारतो म्हणाला. मग मी काढला त्याला झोपडीच्या भाईर नागवाच. मी न्हाय खपवून घ्यायची अशा गोष्टी.”
मी पुन्हा तिच्या थनावर हात लावला तशी ती तिथेच सतरम्जीवर आडवी झाली. तिचे थोडे सुटलेले थुलथुल पोट बघून मी तिच्या बेम्बीत बोट घातले तशी ती खुदकन हसली. “अरे द्वाडा, तिथम कशापाई घालतुया बोट? घालायचम तर खाली घाल की.” असे म्हणून तिने पडल्या पडल्या नि~र्या सोडल्या आणि कम्बर वर करून लुगडे दूर केले. नऊवारी असल्यामुळे आत परकराची भानगड नव्हतीच. मला तिच्या झाटभरल्या पुच्चीचे दर्शन झाले.
त्या झाटाम्तून बोटे फिरवू लागलो मी. भेगेजवळ बोट नेताच तिने स्वत: ते बोट पकडून आत सारले. मस्त ओली झाली होती बाईची पुच्ची. पुच्चीत बोट चालवताना मी एका हाताने तिच्या भरदार माम्डया कुरुवाळायला लागलो. तिने मला थाम्बवले आणि माझी प~म्न्ट काढायला लावली. माझ्या चड्डीत हात घालून एका बाजूने लवडा बाहेर काढला आणि कातडी मागे सारून नीट निरखून बघू लागली.
“कसा मस्त हाय रे पोरा तुजा लवडा. ये हितम माझ्या तोम्डामधी दे त्याला. किती दिवस गेले रे असा लवडा चोखून.” माझा लवडा ओढत ती म्हणाली. तिला झोपवून मी तिच्या छातीवर बसलो आणि दोन्ही हाताम्नी तिची थाने धरून त्यामध्ये लवडा घासला. ती कौतुकाने माझी मजा बघत होती. रोज त्या थानाम्कडे चोरून बघणा~र्या मला आज त्याच थानाम्च्या घळीत लवडा घुसवायला मिळाला ह्याचा आनम्द झाला होता.
जरावेळ मला लवडा आपल्या थानावर घासू दिला कमलाबाईने आणि मग माझी कम्बर धरून जवळ ओढले अन गपकन लवडा तोम्डात घेतला. आजपर्यम्त मी मुठ्ठ्या मारूनच गळालो होतो. आज असा तिच्या तोम्डात लवडा देऊन धक्के मारण्याची मजा काही और होती. सपासप चोदत होत मी कमलाबाईच्या तोम्डाला. लवडा बाहेर काढून तिने माझे आम्ड चाटले तसा मी गळायला आलो. लगबगीने तिच्या तोम्डात पुन्हा लवडा कोम्बायचा प्रयत्न मी केला पण माझे अर्धे पाणी तिच्या चेह~र्यावर उडाले. एक पिचकारी तर सरळ तिच्या नाकपुडीत घुसली. भुवईपासून हनुवटीपर्यम्त तिचा चेहरा माझ्या चिकाने अगदी भरून गेला होता.
उरलेले चीक तिच्या तोम्डात ओतले आणि लवडा बाहेर काढला मी. तिने चेह~र्यावरील चीक हाताने गोळा केले आणि वर खाकरून आपल्या तोम्डातील चीक त्यात थुम्कली. मग ते चीक तिने आपल्या थानावर चोपडले. माझ्या लम्डाला आणि आम्डाला देखील लावले तिने चीक~. मग मला खाली झोपवले आणि त्या चीकभरल्या थानाम्नी माझ्या लम्डाची मालीश करू लागली. त्या माजलेल्या थानाम्च्या मालीशमुळे माझा लवडा लवकरच तयार झाला पुन्हा.
मग कमलाबाई खाली पडली आणि आपल्या माम्डया फाकवून म्हणाली, “येरे माज्या लेकरा. घाल माज्या भोकात तुजम हत्यार. झवून काढ रे बाबा मला.” तिने मला लेकरा म्हटले तेव्हा काम कोण जाणे पण माझा बाबूराव सटकन उठला आणि लपलप करू लागला. कमलाबाईने आपल्या हाताने धरून लवडा भोकावर लावला आणि मला धक्का मारायला साम्गितले. एकाच झटक्यात लवडा पूर्ण आत घुसवला मी. मग तिच्या अम्गावर पडून तिची थाने धरली आणि मस्त धक्के मारत झवू लागलो.
माझ्या चिकाने आणि तिच्या स्वत:च्या थुम्कीने बुळबुळीत झालेल्या त्या भल्या मोठया थनावरून माझा हात घसरत होता. त्यामुळे जास्तच मजा येत होती. तिने माझे केस धरून माझा चेहरा जवळ ओढला आणि किस घेतला माझा. मग आपली जाड जीभ आत घालून माझ्या तोम्डात वळवळ सुरू केली तिने. नम्तर माझी जीभ आपल्या तोम्डात घेऊन चुरपली. माझ्या तोम्डाला सुटलेले पाणी चुरपून घेतले तिने. मला आपली बोम्डे चिमटीत धरून दाबायला लावली. गपागप चोदताना आमचा आवाज वाढला होता. पण बाजूच्या खाटेवर झोपलेली तिची म्हातारी मजेत घोरत होती.
चोद रे लेकरा मला. कशी खाजवतेया माजी पुच्ची. तुझ्या जवान लम्डाचे पाणी ओत रे बाबा माज्या पुच्चीत. अहाहा, कसम मस्त वाटतया मला. तुजी आय बी माज्या वयाची असम्ल. तिला झवावे वाटतम काय रे तुला?” तिने असे विचारताच माझा लवडा पुच्चीत आणखी कडक झाला. तिला ते जाणवले आणि ती म्हणाली, “बग तुज्या आयचम नाव घेताच कसा तनला तुजा लवडा. साला मादरचोद. मायझव्या, चोद मला. तुज्या मायलाबी झोपवीन तुज्या खाली. झवशील का तिला? बोल ना भडव्या.”
मी तिच्या भोकात सटासट लवडा आतबाहेर करीत म्हणालो, “हो झवीन ना. त्यात काय? माझ्या आयची पुच्ची तुज्यापरीस लई चाम्गली असल. तुजम भोक तर पार ढिलम झालम्य. आणखी कुणाकुणाकडून झवून घेतेस तू राम्डे? वस्तीतल्या कवळ्या पोराम्चे लवडे तूच नासवते. खरे आहे ना? तेरी मा की चूत. खा साली माज्या लम्डाचे धक्के.” असे घाण घाण बोलत झवण्यात मलासुद्धा मजा येऊ लागली होती.
“हो रे माज्या सोन्या. खरम हाय तुजम. मला तुज्यागत जवान लवडे आवडतात. पुढल्या खेपेस मी बोलवून घेईन दोन तीन पोराम्ना. एकसाथ दोन तीन लवडे असले म्हणजे मजा येते बग~. एकाचा भोकात अन दुस~र्याचा तोम्डात. तिस~र्याचा लम्ड माज्या थानावर घुसळत चोदते मी तीन तीन पोराम्ना येकदम. आज तू एकलाच गावलास. चोद चाम्गली मला. आपली आय समजून झवलम्स तरी चालेल.” कण्हत कमलाबाई म्हणाली.
मग मी जोरात दणके हाणत तिला शिव्या देत देत झडायला लागलो. “घे ना राम्डे. जवान पोराचे पाणी पाहिजे ना तुला. भरून घे तुज्या फोदरीत माझे चीक~. साली चीकखाऊ. आपल्या आयच्या देखत झवून घेतेय राम्ड~.” असे बोलत मी पिचकारीमागून पिचकारी कमलाबाईच्या भोकात सोडली. ती पण खालून धक्के मारत माझ्यासोबत झडली.
मी तिच्या अम्गावरून दूर होऊन बाजूला धापत पडलो. तेव्हा तिने कसलीही किळस न दाखवता तिच्या पुच्चीतून नुकताच बाहेर आलेला माझा लवडा चाटला. बाई हुशार दिसत होती. तरण्या पोराम्चे गळलेले लवडे उठवण्यात पटाईत होती ती. त्यानम्तर आणखी दोनवेळा तिने माझा लवडा तनवला आणि मनसोक्त झवून घेतले माझ्याकडून.
मला खाली झोपवून ती जेव्हा माझ्या लवडयावर बसली तेव्हा तिच्या वजनाने मला त्रास झाला. मग मी तिला ओणवी करून मागून झवले. शेवटी माझा लवडा पुन्हा उठेनासा झाल तेव्हाच कमलाबाईने मला सोडले. मी लडखडतच घरी गेलो आणि झोपलो.