अगदी समजायला लागल्यापासून मला माझ्या लवश्वाचा खूप राग यायचा. माझ्या लवश्वाची लांबी रुंदी इतकी होती तो एखाद्या गाढवाला ही काप्लेक्स देईल. खरच मित्रांनो, मला नेहमी त्याचा त्रास वाटायचा. पब्लिकमध्ये जर का आमचा बंचा काही कारणास्तव ताठ झाला की माझी अक्षरशः फजिती व्हायची. त्यात भर म्हणून लहानपणी म्हणजे मी कोकूलं बाळ होतो तेव्हा सूसू नीट निघत नव्हती म्हणून माझ्या लवश्वाची कातडी कापून टाकलेली होती. सूसूचा प्राब्लेम तर नीट सुटला पण जवानीत नवीन पावलेम सूरू झाला. तो म्हणजे, जरा कुठे लवद्याची टोपी घासली गेली की लवडा ताट आणि मग त्याला लोकांच्या नजरेतून लपवता लपवता नाकी नऊ यायचे. Marathi Sex Story
माझं वय काही जास्त नव्हतं आताच कूठे हनुवटीवर खूंट उगावायला लागली होती. शाळेत अजूनही हाफपॅन्ट घालावी लागत असल्याने त्रास जास्त व्हायचा, ताठ झाल्यावर अंडर्वियर ची काहीच मदत मिळत नसे. उलट उठल्यावर अंडर्वियर मध्ये राहाणं आमच्या बंद्याला कधीच मान्य नव्हतं. त्यामूळे मी जर बसलेला असलो की त्याला अंडर्वियर मधून बाहेर काडून मांडीवर झोपवायचो आणि मी उभा असलो की त्याला पोटाशी उभा करायचो.
माझे चे खास मित्र होते त्यांना हा प्राब्लेम माहीत होता आणि ते मला नेहमी चिडवून पिसाट्लंश्वा म्हणायचे. पण एकांतात मात्र मला लवड्याला हातात घेऊन कुरवाळायला खूप आवडायचे. उशांच्या मध्ये लवडा घासणे म्हणजे माझा छंदच होता. पण तरीही पब्लिक मध्ये मात्र मी नेहमी घाबरूनच असायचो. काय माहीत कधी ह्या अचाट लवश्चामूळे मान खाली घालावी लागेल.
एका दिवशी शाळेत मी नेहमीसारखा मागच्या बाकावर बसलो होतो. शेवटचा पिरियड भूगोलाचा होता. भूगोल शिकवायला नेहमी सारख्या डोंगरे मॅडम आल्या. आता डोंगरे मॅडम बद्दल सांगायचं तर त्या आपल्या नावाशी एकदम मिळत्या जुळत्या होत्या. जागोजागी नुसते डोंगर आणि खोल दऱ्या, त्यांच खास वैशिष्ट म्हणजे त्यांचे भरगच्च गोळे, आम्ही मित्र नेहमी त्यांच्या गोळ्यावर बोलायचो आणि सर्वात आवडता रिमार्क म्हणजे “जर डोंगरे मॅडमने जोरात श्वास घेतला तर एका सेकंदात त्यांच्या टस्टरीत ब्लाऊजचे हुक तुटून त्यांचे गोळे बाहेर पडणार”,
असो, भुगोल तसा माझा इतर पिरियडस सारखा नावडता. पण ह्या डोंगरे मॅडम मूळे मला नेहमी हवाहवासा वाटणारा. पण आज आदल्या पीटीच्या पिरीयडमध्ये डाजबाल मध्ये वर्गातल्या मूलीना सगळा दम लावून बाल मारल्याने जरा थकलो होतो. पिरियड चालू असताना कधी झोप लागली हेच कळेना. वर आज माझा मित्र पक्या न आल्यामूळे डोंगरे मॅडम शिवाय मला कूणीच उठवलं नाही.
चांगली पाच मिनिटं डोंगरे मॅडमने ओरडा दिल्यानंतर मला बाकावर उभं रहायची शिक्षा दिली. हे म्हणजे जरा जास्तच होतं. हाफ पॅन्ट मूळे पायावरच केसांचं जंजाळ दाखवत उभं रहायचं म्हणजे खूप कठीण होतं. आज शाळेत पक्या न आल्याने त्याला मनातल्या मनात चार पाच शिव्या घालून मी बाकावर उभा राहीलो. चागली दोनं मिनीटं सगळे हसत होते. ती चालूचंडाल “नीलीमा” माझ्या शेजारच्या बाकावर बसून दात काढून हसत होती. तिला हसताना वाटलं हीच्या तोंडातच देऊन हीला गप्प करावं. पण काय करणारं “अडला हरी…..”.
पुस्तक हातात घेऊन उभा राहीलो. बाकावर उभं राहून सगळा वर्ग अगदी मस्त दिसतं होता. उजव्याबाजूला पाहीलं तर निलीमा माझ्याकडेच चोरून पाहात होती. नजरानजर झाली आणि झवाडी दात विचकू लागली. मी नजर फिरवून डोळे पूस्तकात घुसडले. डोंगरे मॅडमची भिती होती काय माहीत आता परत पकडलं’ तर कुठे उभं करतील.
पण मध्ये मध्ये माझं लक्ष निलीमाकडे होतंच. आज तिच्याबाजूची हेमा पण आली नव्हती. नजरानजर होताच तिने मला डोळा मारला. मला कळतं नव्हतं की ह्या चुदक्कड ला एकदम माझ्याकडून काय हवं होतं. तिचा ठोख्या म्हणजे आमच्या शाळेतला एक नंबरचा “भाई”, त्यामूळे मी आणि पक्या तिच्या पासून चार हात लांबच असायचो.
पण आज निलीमा मात्र काही वेगळ्या विचारात होती. माझ्याकडे कुल्ल्यातल्या कुल्ल्यात हसत हसत आपला उजवा पाय वर उचलून ढोपर समोर बाकावर ठेवला. तिचा स्कर्ट आपोआप घरंघळत तिच्या मांद्यावर येऊन थांबला आणि तिच्या दोन्ही पृष्ठ तुळतुळीत मांद्या उघड्या पडल्या. पिटी पिरियड्ला मी आणि पक्या नेहमी मूलीच्या मांड्या पाहाण्यासाठी उतावीळ असायचो आणि आज ही निलीमा मला स्वताः हून आपल्या मांद्या दाखवतेय. पक्या असता तर इथेच हलवायला लागला असता, पण विचार करा मित्रांनो माझी अवस्था अशी होती की मी तिला नीट डोळे भरून बघूही शकत नव्हतो.
निलीमा मला लटकवण्याच्या मनस्थितित होती हे मला कळत होतं पण काय करणार न बघून पण रहावत नव्हतं. त्यात मला बाकावर उभा केलेला. माझा अजस्त्र लवडा ताट व्हायला लागला होता. जर मी लवद्याला नीट सेट नाही केला तर अख्ख्या वर्गाला आणि डोंगरे मॅडमना आज माझा नागोबा दर्शन देणार होता या भितीने मला घाम सुटू लागला.
पण बहूतेक निलीमा आज जास्तच तापलेली होती. ती आपल्या उघड्या मांडीवर बोटं फिरवू लागली आणि माझ्याकडे पाहून खालचा ओठ दातात पकडून चावु लागली. माझा तर बांबू खाडकन ऊभा राहीला. इतक्यात डोंगरे मॅडम फळा पूसण्यासाठी वळल्या आणि मी हातातलं पुस्तक समोर धरून लवडा नीट केला.
नीलीमा कडे पाहातो तर तिच लक्ष माझ्या लवद्याकडेच होतं आणि काहीतरी भयंकर पाहील्यासारखं आ वासून बघत होती. बहूतेक तिला माझ्या लवड्याच्या साईजचा अंदाज आलेला दिसत होता. आता मी निश्चिंत झालो आणि मॅडम ला संभाळून मी नीलीमाच्या दुधाळ मांद्यांच नीट निरीक्षण करु लागलो. ह्या मांड्याच्या मध्ये डोकं घालायला किती मजा येईल याचा अंदाज करू लागलो.
इतक्यात आवाज आला, “साहेब बसा खाली”. मी चमकून पाहातो तर डोंगरे मॅडम मला बसायला सांगत होत्या. खाली बसताना मी निलिमाकडे क्रूर नजर टाकली. विचार केला आता ह्या बवेला चांगलाच धडा द्यायचा. आता आमच्या दोघांमध्ये जास्त अंतर नव्हत त्यामूळे तिच्या मांद्या अगदी मस्त दिसतं होत्या. मी ही माझ्या ताट लवद्याला निलीमा च्या डोळ्यांसमोरच नीट मांडीवर झोपवले आणि कुरवाळू लागलो. माझ्या मदमस्त लवडा जरी चड्डीत असला तरी एकदम खुलून दिसत होता. निलीमा सगळं विश्व विसरून माझ्या लवद्याला बघू लागली. तिचा हात स्कर्टखाली फक्त हलताना दिसत होता.
मला ही आता ऊत आला होता. पुस्तक जरा जवळ ओढून सगळं बळ एकवटून माझ्या चड्डीची झीप उघडली आणि बोटं आत सारली. माझ्या ह्या क्रुत्याकडे पाहून निलिमा जरा हादरलीच. तिचा हातही थांबला पण तरीही ती एकटक माझ्या लवद्याकडे पाहात होती. तिच्या डोळ्यात एक वेगळीच चमक दिसत होती. आता तिला डोंगरे मॅडम पकडतील ओरडतील याची पर्वा नव्हती. तिलाही उत्सुकता लागली होती.
माझी पण ही पहीलीच वेळ होती. पहील्यांदा आयुष्यात एखाद्या मूलीला लवडा दाखवणार होतो. शेवटची एक नजर डोंगरे मॅडम आणि बाकी सगळ्या मूलांवर फिरवली आणि निलीमाकडे पाहात पाहाता माझा कडक लवडा बाहेर काढला. नीलीमाचं तोंड पाहाण्यासारखं झालं होतं. माझ्या लवद्याची साईज इतकी जबरदस्त असेल याची बहूतेक तिने कल्पनाही केलेली नसावी. मला तर भितीच वाटू लागली की या येडझवीची आता दातखीळी तर बसणार नाहीना.
तीन चार मिनीटे ती आ वासून पाहत राहीली आणि इतक्यात बाकावरचा पाय खाली केला, स्कर्ट नीट करून मांद्या झाकल्या आणि समोर मॅडम कडे पाहू लागली. तिच्या चेहेऱ्यावरचे हावभाव एखादं पिशाच्य बघितल्यासारखे होते. मीही चाट झालो कारण मला वाटलं होतं की मी लवडा दाखवल्यावर तिही आपली पूच्ची दाखवेल. पूच्ची नाहीतर झाटेही सही आणि झाटे नाहीतर पॅन्टीही सही पण इकडेत्तर सगळंच उलटं झालं. मला आता मात्र माझ्या लवद्याचा खूप राग येऊ लागला. अरे, जर मूलीपण ह्याला घाबरणार असतील तर मग ह्या धुडाला वाहून आयुष्यभर असच हाताने हलवत आणि उशीत घुसडवत रहायचं. सगळाच मूड ऑफ झाला. वैतागून लवडा परत पॅन्ट मध्ये सारला आणि झीप बंद करून नीट बसलो. म्हणा डोंगरे मॅडम काय सांगत होती है ही टाळक्यात जात नव्हतं.
एक पाच मिनीटांनी बेल वाजली. पिरियड संपला होता आणि शाळा पण. नीलीमाशी मी बोलायचा प्रयन केला पण तिने माझ्याकडे पाहीलं पण नाही आणि लगबगीत वर्गाच्या बाहेर पडली. तिला वर्गाच्या बाहेर गाठायचं म्हणजे धोक्याचं होतं फुकटच तिच्या ठोक्याकडून थोबाड फूटवून घेतलं असतं. इतक्यात डोंगरे मॅडमचा आवाज आला, “निलेश थांब, मला तुझ्याशी काही बोलायचं आहे”.
झालं, एक टेन्शन संपत नाही तर दुसरं सूरू होणार होतं. मुद्दामूनच सगळी मूलं जावीत म्हणुन दप्तर भरायला जरा जास्त वेळ लावला. नाहीतर सगळ्यासमोर माझी कलई नको व्हायला. दप्तर पाठीवर मारून आणि मनाला खंबीर करत मी डोंगरे मॅडम च्या टेबला जवळ पोचलो.
क्रमशः