दंगामस्ती केल्यामूळे लताच घरातलं काम उरकलं नव्हतं. ती पटापट काम करू लागली आणि मी शाळेत जायला निघालो. लता लादी पुसत होती. खाली बसल्याने तिच्या गांडीच्या टवटवीत उभारावरून डोळे हलत नव्हते. तिच्या मागे जाऊन त्या उभारांवर हात फिरवत मी तिला म्हणालो, “लवकरच ह्यांची पाळी येणार आहे”. लाजत माझ्या हातावर चापटी मारत लता म्हणाली, “चल चावट, आता जा शाळेत, मी काम उरकून शेजारच्या फडणीस काकूंकडे चावी देईन”.
मी फक्त हसून शाळेत जायला निघालो. आज शाळेत गेल्यावर निलीमाची भेट होणार होती. काल तर शेवटच्या पिरीयड मध्ये तिला लवडा दाखवला होता पण आज मात्र माझ्यात आत्मविश्वास कुटून कुटून भरला होता. वर्गात जाऊन पाहातो तर निलीमा अल्काशी काही कारणावरून भांडत होती. अल्का म्हणजे रोज तिच्या शेजारी बसणारी तिची मैत्रिण, दोघांच भांडण आणि तिसऱ्याचा लाभ म्हणतात ना तेच झालं. भांडणानंतर अल्का दुसऱ्या मूलीच्या शेजारी जाऊन बसली आणि निलीमा एकटी माझ्या शेजारच्या बाकावर.
पहीला पिरियड मराठीचा होता. जोशीबाई वर्गात येऊन नेहमी सारख्या खुर्चीला चिकटल्या. त्यांची खासियत म्हणजे त्या एकदा बसल्या की उठत नसत. हजेरी झाल्यावर कुठल्यातरी एका मोथा लेखकाची कविता शिकवू लागल्या. माझं लक्ष कवितेत कमी आणि निलीमाकडे जास्त होतं. निलीमाही चोरुन चोरून काण्या डोळ्याने माझ्याकडे पाहात होती. आमची नजरानजर होताच मी तिच्याकडे पाहून हसलो. पण निलीमाने मात्र तोंड फिरवून पुस्तकात घातलं.
मी पण हार न मानता उजव्या बाजूला म्हणजे निलीमाच्या बाजूला जरा वळून बसलो. डावा हात खाली नेऊन निलीमाकडे पाहात लवद्याला बोटांनी कुरवाळू लागलो. व्हायचं तेच झालं’ माझा लवडा आळोखे पिळोखे देत ताट होऊ लागला. त्याला नीट डाव्या मांडीवर लांब सोडला आणि कुरवाळू लागलो. इतक्यात निलीमाचं लक्ष माझ्याकडे गेलं. मी वाट पाहातच होतो. नजरानजर होताच मी तिला डोळ्याने खाली बघायला खुणावलं. चालुचंडाल तर ती होतीच. नजरेच्या भाषेतही पारंगत होती. तिने लगेच खाली लवश्वावर पाहीलं आणि तिची नजर तिकडेच चिकटली. माझा लवडा ताठ होऊन मस्त राजेशाहीत मांडीवर रेलला होता. त्याचा आकार समोरच्या जोशीबाईनाही दिसला असता, मग निलीमा तर माझ्या एक दोन हात लांबच बसलेली होती.
पण आज मात्र ती बिन्धास्तपणे पाहात होती. तिची नजर लवद्यावर खिळलेली पाहून मला ही उत्साह आला. मी माझा सुपाडा बोटांनीच दाबू लागलो. निलीमा पाहात असताना असं भर वर्गात लवडा हाताळल्याने मी जाम पेटलो होतो. पॅन्ट्ची झिप उघडुन टाकली आणि उजव्या हाताची चार बोटं आत घालून गोट्या चिवळू लागलो बरोबर डाव्या हाताने सुपाडा दाबतच होतो. हे सगळं पाहून निलीमाही तापली असावी. कारण तिची चलबिचल होऊ लागली. लवद्याकडे पाहात हातात पेन घेऊन त्याबरोबर विनाकारण खेळू लागली. कालच्या धक्क्यातून ती सावरलेली असावी.
इतक्यात बेल वाजली वाजली, मराठीचा पिरीयड संपलेला होता. मी झीप बंद करून शहाण्या मुलासारखा बसलो. इतक्यात बिजगणित शिकवायला चांदोरकर सर आले. आता ह्या पिरियड पुरती छूट्टी होती. कारण हे सर म्हणजे तोंडाने कमी पण डस्टरने जास्त बोलायचे. त्यामूळे आमचं लक्ष सहाजिकपणे फळ्याकडे होतं पण मनातल्या मनात अनेक घडामोडी चालल्या होत्या. एक एक मिनीट काढणं त्रासदायक वाटत होतं.
बेल वाजली आणि संपला एकदाचा तो जिवघेणा पिरियड. पुढचा पिरियड होता इतिहास. त्याच्या तांबे मॅडम पण एकदम चारू सारख्या. म्हणजे झवाद्या नाहीत हो पण खुर्चीला चिकटणाऱ्या. त्या आत येताच खूर्चीला चिकटल्या आणि कुणाला कळतय की नाही कळत याची पर्वा न करता धडाधड शिकवू लागल्या. संधी साधून मी परत लवडा चाळवू लागलो. निलीमा तर जसा मीच काही शिकवत असल्यासारखी माझ्याकडे एकटक पाहू लागली. अधाश्यासारखी माझ्या हाताची चळवळ पाहात होती. मीही जोमात येऊन परत झीप उघडली आणि आत बोटं घालून निलीमाला चिथवू लागलो. काही मिनिटं झीप मधून लवडा कुरवाळल्या नंतर मी अचानक पणे लवडा खेचुन बाहेर काढला. माझा फळफळता ताठ लवडा पाहाताच आज मात्र निलीमाच्या चेहेऱ्यावर कालच्यासारखे भितीचे भाव न येता तिच्या डोळ्यातून वासना झळकत होती.
अख्खा लवडा उभा हातात पकडून मी लवद्याची कातडी मी खाली सरकवली. गुलाबी सुपाडा बाहेर काढून मी मोद्या गर्वाने निलीमाकडे पाहीलं. निलीमाला तर खावु की गिळू हेच कळत नसावं. लवडा बोटांनी दाबताच चिकाचा एक थेंब बाहेर पडला त्याला तसाच बोटाने सुपाड्यावर पसरवत सुपाद्याला मस्त चमकवला. हळूहळू कातडी वर खाली करत मुठ मारू लागलो. निलीमा तर मांड्यामध्ये आपल्या पूच्चीला दाबत होती. दोघंही भयानक तापलो होतो. माझी कानशीलं तर आगच ओकत होती. दोघांनाही आजुबाजूला काय होतय याची खबर नव्हती.
हलवत असताना मी झीप मधूनच गोट्याही बाहेर काढल्या आणि डाव्या बोटांनी कुरवाळत होतो. निलीमाला पाहीलं तर ती फारच अस्वस्थ वाटत होती. तिचे डोळे जड झाले होते. बाकावर बसल्या बसल्या आपले कुल्ले पुढे मागे करत होती. तिच्या कुल्ल्यांना घासण्याच्या तालावर मी माझा लवडा हलवू लागलो. काही मिनीटातच मी झडायला आलो, उगाच पिचका-यांनी आजूबाजूला घाण नको म्हणून मी घाईघाईत खिश्यातला रुमाल काढला आणि तो सुपाद्यासमोर धरला. रुमाल बघून निलीमाला कळलं होतं आता काय होणार ते. दातात खालचा ओठ पकडून ति मांद्या घट्ट पकडून जोरजोरात कुल्ले हलवू लागली.
तिला पाहून मी ही जोशमध्ये येऊन हलवण्याचा वेग वाढवला. काही मिनीटातच विर्याचे फव्वारे मी रुमालावर सोडले. विर्याच्या असंख्य थेंबांनी रुमाल चांगलाच डबडबला. निलिमा कडे पाहाताच तिच्या चेहे-यावरून आणि श्वासांच्या गतिवरून कळत होतं की ह्या मुलीने पण आपली चड्डी ओली केलेली असणार. शेवटी लवडा पुसून तसाच घडी करून मी बाजूला बाकावर ठेवला आणि पिरियड संपायची वाट पाहात होतो.
इतक्यात बेल झाली. पुढचा पिरियड म्हणजे जीवशास्त्र. किंदळे मॅडम यायच्या अगोदर मी निलिमाकडे पाहीलं आमची नजरानजर होताच तिला मी खाली पाहायला सांगितलं आणि तिने पाहाताच रुमाल पुढे सरकवला. त्या चुदक्कड ला बरोबर कळलं मला काय म्हणायचं होतं ते. तिने बाजूला झुकून हात सरकवला पण मी मुद्दामुन रूमाल उचलून तिच्या पासून लांब केला. रुमाल हाती न मिळाल्याने निलीमा जरा नाराज झाली. मी एका कागदावर लिहिलं, “मला काय मिळणार???”. तो कागद चुरगळून तिच्याकडे टाकला. इतक्यात किंदळे मॅडम आत आल्या.
तिने उचलून वाचला आणि खुदकन हसली. काल माझा लवडा पाहील्या नंतर पहील्यांदा ती दिलखुलास हसली होती. काहीतरी मनात विचार करून ती तो कागद तसाच हातात धरून बाकावरून उठली आणि नेहमीप्रमाणे गांड उचकावत मॅडम कडे पोचली. माझ्या गोट्या पार थंड झाल्या कारण मी लिहिलेला कागद तिच्या हातात असल्याने ति मला आरामात लटकवू शकली असती. मी डोक खाली घालून घेतलं आणि मॅडमच्या हाकेची वाट पाहू लागलो. पण काही सेकंदातच मॅडम शिकवू लागल्या. चमकून वर पाहातो तर मॅडम फळ्यावर काहीतरी आक्रूती काढत होत्या आणि निलीमा गायब होती.
नक्कीच प्रिन्सिपलकडे गेली असावी हा विचार यायला अजिबात वेळ लागला नाही. उगाच मोद्या लवड्याच्या भरोश्यावर जास्त उच्चा मारल्या असं वाटू लागलं, भितीने घाम सुटला होता. लवडा तर घाबरलेल्या पाकिस्तान्यासारखा दडी मारून बसला होता. आई बाबांचे रागावलेले चेहेरे डोळ्यासमोर येत होते. पक्याला हे कळल्यावर तो नक्की म्हणाला असता, “बरं झालं पिसाटलं’चा एकट्याने कोंबडी खायला पाहीजे काय, भोग आता तुझ्या पापांची फळ”.
माझं संपुर्ण लक्ष दरवाज्यावर होतं, इतक्यात निलीमा मॅडमची परमिशन घेऊन आत आली आणि हो ते पण एकटीच. उगाच मी च्यायला सुतावरून स्वर्ग गाठायला लागलो होतो. स्वताःच्या मुर्खपणाच मला हसूच आलं. निलीमा माझ्याकडे एकटक पाहातच आली आणि तिच्या बाकावर बसली. बसल्यावर माझ्याकडे पाहाताच मी भुवया उंचावत विचारलं, “कुठे गेली होतीस” तिने फक्त हाताने “थांब” असा इशारा केला.
इतक्यात तिने आपलं एक पुस्तक खाली मांडीवर ठेवलं आणि खिश्यातून काहीतरी काढून त्या पुस्तकात घुसवलं. मी लिहिलेल्या कागदावर तिनेही काहीतरी लिहीलं आणि तो कागदही त्या पुस्तकात सरकवला. माझ्याकडे पाहून डोळा मारून मला जवळ येण्यासाठी ईशारा केला. मला कळत नव्हतं ही बया काय करणार आहे ते. मी बाकाच्या उजव्या बाजूला आलो आणि तिची वाट पाहू लागलो. मॅडमनी फळ्यावर काहीतरी लिहीण्यासाठी पाठ करताच निलीमाने वाकून ते पुस्तक पूढे केल. मी ते घेतलं आणि लगेच डाव्याबाजूला ठेवलं.
पुस्तक उघडून त्यातून कागद काढला त्यात लिहिलं होतं, “त्या रुमालाच्या बदल्यात हे चालेल का?”. मी निलिमाकडे पाहीलं तर ती तोंडावर हात ठेवून हसत होती. आता मात्र माझी उत्सुक्ता वाढली होती. मी पुस्तक उघडलं पाहातो तर त्यात गुलाबी रंगाचा कपडा होता. कपडा हाताने नीट उघडून पसरवला तेव्हा माझी ट्यूब पेटली, अगदी टारझनसारखं छाती बडवून मोठ्मोद्याने ओरडावसं वाटत होतं. मला माझ्या नशीबावर विश्वास बसत नव्हता. “बाई मी तुझ्या समोर हात टेकले”, असं मनातल्या मनात म्हणून मी माझा रुमाल पुढे सरकवून निलिमाकडे दिला.
हे मात्र खरं फक्त निलिमाच आपल्या पुच्चीरसाने माखलेली पॅन्टी कुणाला काढून देऊ शकते. ती पॅन्टी डाव्याबाजूला बाकावर पसरवली आणि हात फिरवून पाहीला. फारच नाजूक आणि मुलायम होती. समोर पूच्चीच्या जागी मोठ्ठा ओला डाग पडलेला होता आणि साईडच्या लायनींग मध्ये दोन तिन कुरळे केसही होते. त्या ओलसर आणि उबदार भागावर हात फिरवताना अगदि निलीमाच्या मखमलीवरून हात फिरवतोय असंच वाटत होत. एका झटक्यात निलीमाने मला वेड करून टाकलं होतं.
वळून तिच्याकडे पाहातो तर तिने कालसारखा आपला उजवा पाय समोर बाकावर लावला होता आणि रुमाल हातात धरून कोपर त्या पायावर ठेवला होता. त्यामूळे तो रुमाल सहाजीकपणे तिच्या नाकाजवळ आणि ओठांजवळ होता. भलतीच झवाडि आहे निलीमा माझ्या विर्याला हुंगत होती आणि मध्येच रुमालाला जिभ लावून स्वाद घेत होती.
पण मीही काही कमी नव्हतो. एक वार निलीमाच्या रसाचा झपाटुन वास घेतला. परत डाव्या कोपऱ्यात भिंतीजवळ सरकलो, झीप उघडली आणि लवडा बाहेर काढून निलिमाच्या पॅन्टीत आतल्या बाजूला धरला, बंद्या तर निलिमाकडे पाहात तयार होताच आणि त्यात ह्या मऊ, उबदार आणि निलिमाच्या पूच्चीरसाने ओल्या झालेल्या पॅन्टीचा स्पर्श अंगात एक नवा जोश भरत होता. तशीच पॅन्टी लवद्यावर घट्ट आवळून मी बेफाम होऊन हलवू लागलो. बाजूला पाहीलं तर निलीमा माझ्याकडे पाहात माझा विर्याने ओला झालेला रुमाल आत स्कर्टमध्ये घुसवून पुच्चीवर चोळत होती.
ही मुलगी खरच मला वेड लावत होती. लवडा हलवत मी निलिमाकडे पाहात होतो. तीही गांड हलवून पूच्ची माझ्या रुमालाने चोळत होती. तिला पाहून माझा बंद्या अजून चेकाळला. जेमतेम अर्ध्या मिनीटात मी पुन्हा निलीमाच्या पॅन्टीवर झडलो. स्वताः मुठ मारताना इतकी मजा या आधी कधीच आली नव्हती. मला झडताना पाहून तीही माझ्या रुमालावर झडली असावी.
इतक्यात बेल वाजली मधली सुट्टी झाली होती. दोघही लगेच सावरून बसलो. आजूबाजूला कुणालाही काही कळलं’ नव्हतं की मागे ह्या दोन बांकांवर काय घडलं ते. मधली सुट्टी झाली होती पण आज निलीमा नेहमीप्रमाणे आपल्या ठोक्याला भेटायला न जाता वर्गातच थांबली होती. काही अनाडी मुलं’ सोडून सगळी बाहेर चमडीगिरी करायला गेले होते. मी तिची चड्डी त्या तिच्या पुस्तकात ठेवली आणि तिच्या जवळ गेलो. ती खट्याळपणे माझ्याकडे पाहून हसत होती. पुस्तक तिच्या बाकावर ठेऊन तिला म्हणालो, “निलीमा हे घे तुझ पुस्तक”. मला तिच्या बाजूला जागा करून देत तिने विचारलं, “आवडलं???”. मी बाजूला बसत म्हणालो, “तुला तर कळलच असेल मला किती आवडलं ते, तु बोल तुला आवडलं का. काल तर तू पळून गेली होतीस”.
“नाहीतर काय, आयुष्यात पहिल्यांदा असं काही भयानक बघीतलं होतं, पण रात्री खूप त्रास दिला मला आणि मला झोपूही दिल नाही”, असं म्हणून तिने माझा हात आपल्या मांडीवर ठेवला आणि दाबला. तिच्या स्कर्ट मधूनही तिच्या गरमागरम मांड्यांचा स्पर्श मला तापवत होता. चारूसारख्या गुबगुबित नसल्या तरी हाताला छान लागत होत्या. आम्ही दोघही पुढे बाकावर रेलल्याने खाली काय होतय याचा कुणाला संशय ही आला नसता. मी हळूहळू तिचा स्कर्ट वर सरकवू लागलो तिच्या मांड्या आतून चोळून तिला अजून तापवायचं होतं. इतक्यात हाक ऐकू आली, “निलीमाऽऽऽऽ”. दोघांनीही चमकून पाहीलं तर निलीमाचा ठोक्या दरवाज्यातून निलिमाला बोलवत होता.
“हा सुकट इकडे का आला”, असं म्हणून निलीमा त्याच्याकडे हसून पाहू लागली. “सुकट???”, मी हळूच विचारलं. “नाहीतर काय सुकट बोंबील असतो ना तसा आहे त्या मेल्याचा, आले मी त्याला कटवून, माझा हात दाबून ती उठली आणि गेली. माझा ही माठ भरल्याने मी हलका होण्यासाठी टायलेटमध्ये गेलो. एक मात्र खरं होतं ही निलीमा मला झवू देणारं हे नक्की होतं.
टायलेट मधून बाहेर पडलो तर समोर चारू. मला पाहाताच चारूच्या चेहऱ्यावर काल संध्याकाळी साडी नीट करताना जे भाव होते तेच खट्याळ भाव झळकू लागले. मला जवळ बोलावलं आणि म्हणाली, “आत जाऊन हत्याराला धार काढत होतास की काय???”. मी म्हणालो, “नाही गं तू आहेस ना शाळा सुटल्यावर धार काढायला मग मी का त्रास करून घेऊ”. “आज काही तुझ्या वर्गावर माझा पिरियड नाही तर शाळा संपल्यावर थेट टीचर्स रुममध्ये ये मग बघते तुला”, चारू म्हणाली. मी चारूला म्हणालो, “चारू माझं एक काम करशील, ती निलीमा आहे ना तिला शाळा संपल्यावर बोलव टिचर्स रुम मध्ये”.
डोळे मोठे करत चारू म्हणाली, “काय???? म्हणजे तिला तू… ते पण माझ्यासमोर???”. मी मस्का मारायच्या टोन मध्ये म्हणालो, “अगं चारू बस काय, ती आजच गळाला लागली आहे त्यात खूप तापलेली आहे लवकर तिला घेतलं नाहीतर दुसरा कुणीतरी पोळी भाजून घेईल”. पण रागात येऊन चारू म्हणाली, “अरे गाढवा पण तिला कळेल की आपल्याबद्दल”. “अगं पण तिही तेच करणार ना मग तूला काय प्रोब्लेम आहे, चल आता भाव नको खाऊस, तिला घ्यायला मी अजून कुठे जागा शोधू, तु एवढं काम केलस तर आयुष्यभर तु म्हणशील ते मी करेन पण आज नाही म्हणू नकोस”, मी चारूला म्हणालो.
इतक्यात बेल वाजली चारू म्हणाली, “मला जरा विचार करू दे, मी जर तिला बोलावलं तर समझून जा नाहीतर दुसरीकडे सोय कर”, असं म्हणून मी वर्गात जायला निघालो तर निलीमा वर्गाच्या दारातच उभी होती. “हे काय रे कूठे निघून गेलास, मी वाट पाहात होते ना तूझी”, निलीमा म्हणाली. “अगं जरा हलकं व्हायला गेलो होतो”, मी म्हणालो. इतक्यात मागून चाचणे मॅडम आल्या जीवशास्त्र शिकवायला. चारू काय उत्तर देणार हे डोक्यात चालू होतं. मी केलेल्या सोईवर निलीमाची रिअक्शन काय असेल हा ही एक प्रश्नच होता.
क्रमशः