सकाळीच आम्ही गावी पोचलो..गावाकडची फ्रेश हवा अन वातावरण पाहून मन प्रसन्न झाले.शेवटी कितीही झालं तरी “गड्या आपला गाव बरा” हे म्हणतात ते चुकीचं नाही..चार दिवसांनी आली होती पण अस वाटत होतं जसा महिना गेलाय..स्टेशन च्या बाहेर आल्यावर रिक्षा करून माझ्या घरी आले अन अंकिता पुढे आपल्या घरी निघून गेली..अंकिताला आता उद्याच पार्लर मध्ये भेटू अस सांगितलं होतं..घरी पोचताच राधा आनंदाने धावतच बाहेर आली..अगदी कडकडून मिठी मारली. तिच्या हातात आधी मिठाई दिली अन म्हटल अग चल आता घरात काय इथेच थांबवशील का आईला..तसे आमचे मिस्टर बाहेर आले..अन या या राणीसाहेब कसा झाला प्रवास..? मी लाजले इश्श काय हे , राणीसाहेब..” मग काय झालं ..? माझ्या बायकोला म्हणायला कुणाची परमिशन घ्यावी लागणार काय..? चला तुमचं आपलं काहीतरीच..अस म्हणून मी आत आले..
नणंद सुद्धा घरीच होती..राधाने तर सर्व बॅगा विस्कटायला चालू केल्या होत्या..मिस्टर ओरडले ” अग तिला फ्रेश तरी होऊन येऊदे, नुसती घाई हिची..आणि काय ग सुमेधा एवढं काय आणलंयस तू..काही नाही ओ तुम्हाला आणि राधाला कपडे घेतलेत .हल्ली नव्हते ना चांगले कपडे.अग मी रिक्षावर जाताना काय भारीचे कपडे घालून जाणार काय..उगाच कशाला खर्च.आणि असे कितीसे पैसे मिळतात तुला मेकअप करून .थोडं सेविंग ठेवायचं ना..मी चपापले, अहो नाही ओ मोठी लोक मेकअप आवडला तर भरमसाठ टीप देखील देतात त्यातूनच आणलंय..मी आवंढा गिळून म्हटलं..आणि आता सगळंच विचारणार का मी आधी फ्रेश होऊन येते अस म्हणून मी बाथरूम गाठला..मिस्टर माझ्याकडे पाहतच राहिले..मी आता चक्क सराईत खोटं बोलायला शिकले होते अन वेळ मारून कशी न्यायची हे सुद्धा कळत होतं..माझी मलाच लाज वाटली , आता यापुढे एक खोटं लपवण्यासाठी किती खोट बोलावं लागणार कुणाला माहीत.
मनाशीच विचार करत होते अन अंघोळ करायला पाणी अंगावर ओतताच अंगावर काही ठिकाणी चर्रर्र झालं..अंग चुरचुरल..मी निरखून पाहिलं तर नखांचे ओरबाडे होते..यातले नक्की अमित, केदार आणि रोहित चे कुठले हे मात्र मी ठरवू शकत नव्हते..परंतु मनावर मात्र हे ओरखडे पूर्ण बिंबले होते..होकार आणि नकार यात गुरफटून हवेसे की नकोसे यात नेहमी हवेसे माझ्यावर भारी ठरत होते..परंतु हे ओरखडे जर यांनी पाहिले तर ..? तर काय सांगायचं याचाच विचार करत होते..एका क्षणी बेफिकीर होऊन विचार केला , सांगून टाकू पाण्याची ऍलर्जी झाली म्हणून अन अंग खाजवल्यामुळे रॅश आले म्हणून..मी किती वेगळी झाले होते .भीती नावाची गोष्ट हळूहळू कमी होत होती..तरीही माझ्या नवऱ्यावर माझं खुप प्रेम होतंच आणि राहणारच होत..आणि मिस्टर अजून किती महिने काम करू शकणार नाहीत हे ही आताच कळत नव्हतं.त्यामुळे या सुमेधाने आयुष्यात “कॉम्प्रमाईज” नावाचा प्रकार केला होता..
ज्या सुमेधाने नेहमी शालेय अवस्थेत टाईमपास फिल्म मधील केतकी माटेगावकर प्रमाणे आपलं वर्तन ठेवलं..जी सुमेधा कॉलेज जीवनात मैने प्यार किया मधील भाग्यश्री प्रमाणे वावरली..ज्या सुमेधाने संसाररुपात प्रवेश करताना विवाह मधील अमृता राव प्रमाणे चालचलन ठेवलं त्या सुमेधाची चाल आता डर्टी पिक्चर मधील विद्या बालन प्रमाणे तर होत नाही ना..की की थेट मर्डर ची मल्लिका शेरावत..की ही सुमेधा ज्यूली ची नेहा धुपिया बनेल..की मग हंटर फिल्म मधली सई ताम्हणकर तिला जवळची वाटेल..माझ्या डोक्यात नको नको ते विचार घोंगावत होते..
कितीही झालं तरी मी एक सांसारिक स्त्री आहे हे विसरता कसं येईल मला..? अपघात होतात पण मी तेच सुख मानून कशी चालू..? माझी दोन्ही मन एकमेकांसोबत भांडत होती..” का नाही तुला भावना नाहीत का..? तुला इच्छा होत नाही का..? बाहेरख्याली पणा ही पुरुषांचीच मक्तेदारी असावी का.? तुलाही स्वच्छंदी जगण्याचा अन नैसर्गिक संभोग या गोष्टीचा आनंद घेण्याची मुभा असलीच पाहिजे…पण त्याचवेळी माझ्या सोज्वळ मनाने रोखलं..” तू जे म्हणतेयस तो व्यभिचार आहे , कुणाशी तरी प्रतारणा आहे..कुणाच्या तरी विश्वासाला दिलेला तडा आहे..पती आणि पत्नी हेच जीवनाचे शाश्वत सत्य आहे..त्याचवेळी माझ्या रंगेल मनाने थांबवलं..” आणि पतीकडून यापुढे सुख मिळणार नसेल तर..? आणि तू काय त्याला सोडून तर देत नाही आहेस ना..? समाजात त्याला योग्य सन्मान देऊन तू कुणाला नकळत तुझी मजा घेतली तर काय वावग आहे..की तुला कुठे पुन्हा सुंदर स्त्रीचे शंभर जन्म मिळणार आहेत..तू खूपच सुंदर आणि मादक आहेस अन तू तुझी कामुक इच्छा का मोडावी..? नुसता भावनांचा कल्लोळ माजला होता..मी मोठ्याने चुप्प बसा अस ओरडले. अन बाहेरून मिस्टर दचकले अन ओरडले काय ग सुमेधा काय झालं..अन मी भानावर आले..
अहो काही नाही काही नाही..बाथरूम मध्ये झुरळ होत..म्हणून घाबरले..मिस्टर मोठ्याने हसले अन म्हणाले..अग झुरळ दिसलं की काय होत तुला माहीत नाही त्याला काय घाबरायचं..मी मनात म्हटलं, हो खरच आहे वाघ सिंहांच्या गुहेत जाऊन आल्यावर झुरळ म्हणजे किरकोळ वाटणारच..माझी मीच चकित झाले कुठल्या कुठल्या उपमा मला सुचत होत्या..पटकन आंघोळ उरकली अन बाहेर आली..आज चार दिवसांनी मी केस धुतले होते..साडी नेसून केसाला टॉवेल बांधून बाहेर आले तसे मिस्टर म्हणाले.ओहह माय गॉड काय दिसतेयस सुमेधा..चला तुमचं काहीतरीच.पहिल्यांदा बघताय काय..? , अग पण आज तू वेगळीच भासलीस..मी दचकले म्हणजे कशी..? अग म्हणजे थोडीशी अल्लड अन नटखट वाटलीस..मी मिस्टरांच्याकडे पाहतच राहिले..अन नजर न भिडवता म्हणाले..तुम्हाला आवडेल का अवखळ पणा..तसे मिस्टर माझ्या जवळ येत म्हणाले अग तू कशीही असलीस तरी माझी सुमेधा आहेस मी भाग्यवान आहे की जे इतरांकडे नाही आणि जे इतरांना मिळू शकत नाही ते माझ्याकडे आहे..मी पुन्हा शरमले अन नजर फिरवली..
एवढ्यात राधा धावत आली , आई आई हा ड्रेस बघ ना कसा दिसतोय..अन आम्ही दूर झालो..राधाने लगेच सगळे कपडे घालून बघायला सुरुवात केली होती..मी म्हटलं खूप छान दिसतोय बाळा..अन तिचा मुका घेतला..तसे मिस्टर म्हणाले हीच बरं आहे सर्वांसमोर पापा मिळतो..अन आम्ही..? ” अहो गप्प बसा ना काहीतरीच काय…आणि मिस्टर तुम्हाला या सर्वांची बंदी आहे म्हटलं..तसे मिस्टर ओशाळले अन म्हणाले, तर तर हे बरंय समोर पंचपक्वान्न ठेवायचं आणि नुसतं स्वाहा म्हणून पाणी सोडायच..तशी राधा बोबड्या स्वरात म्हणाली आई पप्पा काय बोलताय तुम्ही काही कळत नाही ..म्हणजे बाप्पाकडे आपण नेवेद्य ठेवतो अन खातो मात्र आपण अस बोलताय वाटत..तशी मी गहिवरले..राधा गप्प बस ..हल्ली खूप चुरू चुरू बोलायला लागलीस..मिस्टर म्हणाले, तिला काय कळतंय, भोळ वय तिच..चला आता जेवणाच्या तयारीला लागुदे मला, मी विषय बदलला तसे मिस्टर म्हणाले, अग तू दमून आली आहेस निवांत आराम कर , आणि बहीण आहे ना ती करेल सगळं..मी बर म्हटल अन बेडरूम मध्ये गेले..
मस्तपैकी आराम करून एकत्र जेवण घेतलं अन पुन्हा आराम केला .आज दिवसभर तर आरामच झाला होता..रात्रीचे जेवण मात्र मी माझ्या परीने केलं होतं..मिस्टर खूप खुश झाले होते कारण त्यांना माझ्या हातच जेवण खुप आवडत..अन रात्र संपून दुसऱ्या दिवशीची सकाळ कधी झाली कळलंच नाही..आता मात्र पार्लर ला जावं लागणार होतं..मी धावपळ करून सगळं घरच आवरलं अन पार्लर मध्ये आली.अंकिता सुद्धा वेळेत आली होती..
आठडवड्याने पार्लर उघडल्याने बरीच साफसफाई करायची होती आम्ही दुपारपर्यंत सर्व साफसफाई केली ..गिऱ्हाईक तसं नव्हतंच..मस्तपैकी पार्लर पुन्हा चकाकल अन आम्ही डबा खायला बसलो..अंकिता म्हणाली, मॅडम मग काय ठरवलंय तुम्ही..? मी म्हटलं कशाबद्दल ..?अहो म्हणजे मुंबईच्या ऑर्डर घेऊया ना..तशी मी म्हणाले बघू ग पुढचं पुढे आधी येऊदे तरी..माझा नकार द्यायचा विचार नाही हे पाहून अंकिता खुश झाली..डबा खाऊन झाला अन आम्ही नुसत्या रिकाम्याच बसलो कारण अजून तरी गिऱ्हाईक नव्हतंच..
एवढ्यात मला फोन आला..बाजूच्या गावात संध्याकाळी एक कार्यक्रम होता तिथे मेकअप साठी बोलावलं होतं..अंकिता म्हणाली काय झालं मॅडम..मी म्हटलं अग एक छोटी ऑर्डर आहे मला जावं लागेल चार वाजता..तशी अंकिता म्हणाली मॅडम मग मी जाते ना..तुम्ही आराम करा..नाहीतरी मी बाहेर कधी कधी सांभाळलं तर तुम्हाला पण बरच ना..तसा मीही विचार केला की ठीक आहे कधीतरी गडबडीच्या वेळी उपयोगी पडेल म्हणून मी म्हटलं जा.अन तिला सर्व समजावलं..संध्याकाळी अंकिता ठरल्या प्रमाणे ऑर्डरला गेली ..अन मी निवांत बसले होते एवढ्यात पार्लर च्या दरवाजातून कुणीतरी आत येत होतं ..मी पुढे गेले तर चक्क अंकिताचा मित्र समोर होता..मी दचकले , अहो पार्लर मध्ये का आलात ..? अंकिता इथे नाहीय..तसा तो म्हणाला माहीत आहे मला..मी दचकले, म्हटल माहीत असून तुम्ही का आलात..? तसा तो म्हणाला अहो अशा तुसडे पणाने का बोलताय..? तुम्हाला मुंबईच्या ऑर्डर तर मीच दिल्या होत्या ना..अन त्याचे कमिशन अजून बाकी आहे..मी म्हटलं हो पण ते अंकिता असताना समोर क्लिअर करूया ना..तसा तो म्हणाला ठीक आहे पण आल्यासारखा मेकअप तर करा..मी चक्रावले, अहो हे लेडीज पार्लर आहे .का नको तो हट्ट करता..आणि कुणी पाहिलं तर ..कुणी येत तरी का इथे.तो उपरोधिक बोलला..अन म्हणाला बसू का मी जरा तुम्हाला काही दाखवायचं आहे..अन मी विचारात पडले की याला नक्की काय दाखवायचे आहे…
क्रमशः